Sunday 27 May 2007

Σφυρίζοντας

Δεν ξέρεις να σφυρίζεις, δεν ξέρεις να κλείνεις το μάτι.
Ε και; Μια χαρά βγάζεις σε πολλά και πολλούς τη γλώσσα.

Friday 25 May 2007

Ωεο!!!

Ζυγώσαμε το Ψυχικό και φωτιά στα μπατζάκια του-
Όχι παίζουμε!!!

Monday 21 May 2007

No joke

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία
πριν πέσει θύμα κάποιaς αντιπαροχής
Είπαν πως ήταν δημοκρατική ιστορία
ό,τι κι αν έγραφες δε τό 'σβηνε κανείς
Μια μέρα όμως οι εργάτες της πορείας
είπαν πως έπρεπε να αντικατασταθεί...
λαλαλα-λαλα λαλα, λαλαλα λαλα λαλα
λαλαλα-λαλα λαλα, λαλαλα λαλα λαλα
Κι ύστερα κύλησε ο άκαιρος κι η ιστορία
γινανε οι πέτρες όλες stoned στη Φυλής
Κι αν θες να μάθεις τι είναι η δημοκρατία
πήγαινε απόψε στη Φυλής να γαμηθείς...
λαλαλα-λαλα λαλα, λαλαλα λαλα λαλα
λαλαλα-λαλα λαλα, λαλαλα λαλα λαλα

ΥΓ. ΣΤΙΧΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΝΙΟΝΙΟΣ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΙΧΩΝ: ΠΡΟΖΑ TV©

Stand by Blogme.gr

Διότι εάν αδιαφορούσα θα έπρεπε να σταματήσω να γράφω στο διαδίκτυο.

Περισσότερα εδώ

Α! και by the way:
Λιακόπουλε Γαμιέσαι!

-Σόρρυ κι όλας αλλά θέλω να δω αν θα με πιάσει κι εμένα το σαγόνι του καρχαρία για τα ανεπίτρεπτά μου μου λόγια...


Έτσι γαμάει το Ψυχικό

Το λοιπόν Μητσάρα,
Άκουγα κι εγώ Μαρία εδώ- Μαρία εκεί
Λέω κι εγώ να πάω να δω
τί μέρος του λόγου είναι το γκομενάκι
Παίρνω τα συμπράγκαλα μου
και κουβαλιέμαι...

Καλό το σπιτάκι της
περιποιημένο
αλλά εκείνη δεν ήταν μέσα-

της λέω ήρθα
σημείωμα της άφησα
και τη μυρωδιά μου μαζί

Και λέω τώρα
πρέπει να την πετύχουμε να τη δούμε
Γυρίζω λοιπόν εδώ εκεί,
το πετυχαίνω το γκομενάκι
Ωραίο
με τα σέα του με τα μέα του...

Ε, από τη στιγμή που το αποφάσισα
το πιπίνι δεν είχε ελπίδες!
Τί να κάνει κορίτσι πράμα μπροστά σε τόση γοητεία;

Εγώ πονώ και συ γελάς- Κώστας Καπλάνης

Για σένανε παράτησα
τα πάντα στη ζωή μου
τον άντρα μου το σπίτι μου
και τ' άμοιρο παιδί μου.

Κακούργε τύραννε σκληρέ
σ' αρέσει να με τυραννάς
εγώ πονώ και συ γελάς
γιατί γιατί δεν με πονάς;

Κακούργα μάνα έγινα
για την δική σου αγάπη
και όμως συ μου φέρεσαι
με απονιά σατράπη.

Κακούργε τύραννε σκληρέ
σ' αρέσει να με τυραννάς
εγώ πονώ και συ γελάς
γιατί γιατί δεν με πονάς;

Τ' αμάρτημα που έκανα
μου πνίγει την ψυχή μου
μ' αρνήθηκε με μίσησε
κι αυτό πια το παιδί μου.

Κακούργε τύραννε σκληρέ
σ' αρέσει να με τυραννάς
εγώ πονώ και συ γελάς
γιατί γιατί δεν με πονάς;

Αφιερωμένο εξαιρετικά ιντερνετικά και τέτοια ;)

Sunday 20 May 2007

Διερώτησις

Άμα κάτι είναι σκληρό τριάγκαθο και σου το αφιερώνουν πρέπει να προσβληθείς ή να καβλώσεις;

Αντιλαβού;

Θολώνουν τα νερά τους για να μη φαίνεται πόσο ρηχά είναι- Γκαίτε

ποιητής είναι αυτός που τον καταλαβαίνουν λίγοι

καλός ποιητής αυτός που τον καταλαβαίνουν ελάχιστοι

ποιηταράς αυτός που δεν τον καταλαβαίνει κανείς

μετά είναι ο Ποιητής...

Ουδέν Σχόλιον

"Βρέχοντας μάτια και κατεβάζεις ουρανό
ντίγκα τα δωμάτια
τρέχει το σπίτι σύννεφα
απ'τα παράθυρα έξω..."

φαίνεται βροχοβολώντας τα μυροβολημένα σύννεφα κάνουν ντιν ντιν...

Άμα μπλέξεις

Εδώ και δώδεκα ώρες ταλαιπωρούμαι από περίοδο άνευ πυρετού. Στην αρχή πίστεψα πως η μανούλα μου με κόλλησε αφού πάνω στη δική της ανάρρωση άρχισα να παρουσιάζω τα πρώτα συμπτώματα.
Πόνος στη μέση, νευράκια, άγχη, αναψοκοκκίνισμα που έφτανε στο 38.5.
Πήρα σερβιέτες, εισπνοές, βιταμίνες, Ponstan μα ακόμη....Τελευταία η περίοδος ξεκινά το πρωί από λιγάκι και το βραδάκι έχει φτάσει πολύ.
Χτες βράδυ,κουρασμένη από τη συνεχόμενη περίπτυξη, είπα να πάω τουαλέτα.
Το πόρισμα της χέστρας;...
"Στην ιατρική αυτό το χαρακτηρίζουμε "'εμμηνόρροια" και το θεωρούμε ως κάτι πολύ σοβαρό. Μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους-απαραίτητη λοιπόν η εισαγωγή ενός ταμπόν. Κοινώς,"σκάστα χοντρά,αν θες να μη στάζεις."
Κι από ιδιωτική ασφάλιση,εγώ γιοκ!...
Να κατουρήσω ήθελα η δύσμοιρη... Τέλος πάντων,η χέστρα είδε περιμετρικά και διεισδυτικά κι ύστερα με εξέτασε ενδελεχώς. Κάποια κομματάκια ανίχνευσε, τίποτε άλλο και με περισπούδαστο ύφος αποφάνθηκε:να πάω λέει στη μπανιέρα, να κάνω αφρόλουτρο και να βάλω σφουγγαράκι...αν δε βρω και με αυτά άκρη...."τη βαζελίνη σου και κώλο"-έτσι το 'πε ακριβώς.
"Και πώς το ξέρεις αν δεν έχεις πάθει ρήξη;...."άλλη θανατηφόρος ατάκα της. Φυσικά και δεν το ξέρω,όπως και δεν ήξερα πως έχω και χοντρού μου -μου το εντόπισε εν παρώδω του χρόνου-"δεν μπορεί,30 χρονών είσαι,κάποτε θα σ' ενοχλήσει,καλό είναι λοιπόν να έρθεις να το βγάλεις"....
(Δωρεάν η εξέταση,για όποιον ενδιαφέρεται...)
Έφυγα από την τουαλέτα αποκαρδιωμένη. Το βράδυ κοιμήθηκα στον καναπέ με πυτζάμες μην κολλήσει κι ο άντρας μου..."αιμόπτυση" ενώ το ηθικό μου ήταν για τα κλάματα.
Στη δουλειά οι συνάδελφοι καθημερινά με υποδέχονται με τη σταθερή ατάκα "πώς είσαι σήμερα,καλύτερα;" κι εγώ πάλι κουρασμένη από τα λόγια γνέφω αρνητικά...
Πήρα και τηλέφωνο στο γραφείο δευτεροβάθμιας εκπ/σης που ανήκω,να τους ζητήσω τη... χάρη να με εξαιρέσουν από την επιτήρηση των Πανελλαδικών-"αποκλείεται!!! "ανέκραξε εξαγριωμένη η καρεκλοκένταυρη διοικητικός,"ξέρετε τι τραβάμε από το πρωί;....Όλο τέτοια αιτήματα έχουμε".
"Να σας έρθω με τη σερβιέτα ανά χείρας να με πιστέψετε;"
'Όχι σας λέω,δε γίνεται!"
(Φταίω η μαλάκω που δε θέλω να πάρω πολυήμερη άδεια από το γιατρό ν' απαλλαχτώ κι από τις πανελλαδικές,να τινάξω και στον αέρα τις εξετάσεις του Γυμνασίου στο οποίο ανήκω....Άτιμο φιλότιμο!....)
Σήμερα λοιπόν,στο γυναικολόγο. Με ακροάστηκε -ακροαστικά εκεί ειδικά δε μου βρήκε....-αφού άκουσε το ιστορικό μου και αφού ειρωνεύτηκε τη χεστρούλα μου.
Η Γνωμάτευσή του;..."απλή περίοδος. Μέχρι το Σαββατοκύριακο δε θα έχετε τίποτε..."
Μα εγώ πού να συμμεριστώ την αισιοδοξία του;...Κι η ρήξις; Και ο κώλος μου που περιμένει πότε θά 'ρθει κι η σειρά του;....
Και το αναψοκοκκίνισμα που σα να έχει γίνει μόνιμος επισκέπτης τα απογεύματα;....Και το περισπούδαστο ύφος της χέστρας;.....
Μεθαύριο θα ξαναπάω στον γυναικολόγο μαζί με τα πειστήριά μου που ως τότε θα έχουν μαζευτεί αρκετά.
Ως τότε αναρωτιέμαι τι να κάνω:να ξεχάσω την "Αστροφεγγιά" με τον Πασπάτη και να ξανακοιμηθώ δίπλα στο μωρό μου ή να αρχίσω να μαζεύω κυλλοτάκια,καλτσούλες και πυτζάμες -κοινώς τα μπογαλάκια μου-κι όπου με βγάλει των....ιατρών ο καναπές;....

Η απελπισία του ποιητή

Δεν χρειάζονται και πολλά λόγια- Bestialis

Η απελπισία του ερωτευμένου

Όταν την περιμένεις να έρθει έναν μήνα κι αυτή ερχόμενη πια (επιτέλους!) σου πετάει ένα "Επ! τί κανεις;" και προχωράει, τότε απελπίζεσαι....

Η απελπισία του εργαζόμενου

Όταν, αντί να πας διήμερο αφήνοντας το κινητό στο σπίτι, στέλνεις το κινητό και μένεις εσύ σπίτι, τότε είσαι πολύ απελπισμένος μαλάκα!

Wednesday 9 May 2007

Με αφορμή τον Τζίμη Πανούση

"Διάκος, παππάς και λαϊκός
ένα μουνί μοιράζαν.
Παίρνει ο παππάς τα χείλη του
να κάμνει πετραχήλι του,
κι ό διάκος παίρνει το μαλλί
να κάμνει σκούφια να φορεί,
κι ο λαϊκός την τρούπα του
να χώνει τη ματσούκα του."

Tuesday 8 May 2007

e-έρως

Νέος γενιάς επιφανούς,
όχι από 'κείνους τους λειψούς,
ηρωτεύθη σφόδρα, λέει,
δεσποινίδα και τον κάιει.

Η απόσταση μεγάλη
μ' απ' τον νου του πώς να βγάλει
το εξαίσιο κορμί της
και το τρυφερό μουνί της;

Να την πιάσει δεν μπορεί
"γαμώ την κωλοεποχή",
ούτε καν να την φιλήσει
το κόλλημά του αν δε λύσει.

Στην οθόνη πρωί-βράδυ
ρίχνει στη φωτιά το λάδι
η μικρή και του κουνιέται,
του γελάει, του λυγιέται.

Το παιδί όλο κορώνει
σκέφτεται να τη μαγκώνει
κι αν ζυγώσει και πολύ
θα της δείξει το πουλί.

Αλλά τώρα πού'ναι έτσι
βράστα, κάν'τα κοκορέτσι!
Όσο και να το θελήσεις
την οθόνη θα γαμήσεις;

Monday 7 May 2007

ad te Poeta major

Θέλω να σου πώ κυρ' ποιητά
- με το συμπάθειο- σοβαρά:
Βάστα τοίχο θα σπρώξω γερά!

Sunday 6 May 2007

Kοίτα τί βρήκα!!!

Thessaurus Linguae Graecae

Αθλιόφυτο, το
Διακοσμητικό φυτό σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και άλλους χώρους δημόσιας χρήσης που κανείς δε φροντίζει και γι'αυτό έχει τα μαύρα του τα χάλια. Φημολογείται ότι η αυτοκτονία του Καρυωτάκη οφείλεται στην παρουσία αθλιόφυτων στη δημόσια υπηρεσία όπου εργαζόταν στην Πρέβεζα.
Απλυτήρι, το
Το ποτήρι που αφήνουμε δίπλα στο νεροχύτη για να πίνουμε νερό ώστε να μη βγάζουμε καθαρό από το ντουλάπι κάθε φορά. Να σημειωθεί ότι η λέξη δεν έχει πληθυντικό. Αν είναι πάνω από ένα, τότε λέγονται σκέτα «άπλυτα ποτήρια».
Αφαναροψία, η
Οφθαλμολογική πάθηση ορισμένων Ελλήνων οδηγών κατά την οποία το κόκκινο και το πορτοκαλί των φωτεινών σηματοδοτών θεωρούνται αποχρώσεις του πράσινου, οπότε δεν προκύπτει λόγος να σταματήσουν.
Βρωμιλί, το
Χρώμα που έχει πάψει να είναι χρώμα και είναι απλώς βρώμικο, το χρώμα της βρωμιάς. "Δεν αγόρασε τα μπεζ σουέντ παπούτσια γιατί σε λίγους μήνες θα γινόντουσαν βρωμιλί".
Γεωμηλοφοβία, η
(Μαγειρική) Ο φόβος μήπως καθαρίσεις υπερβολικά πολλές ή υπερβολικά λίγες πατάτες όταν θέλεις να τηγανίσεις πατάτες ή να φτιάξεις πουρέ.
Γκαλαξίλα, η
Η χαύνωση και η κατατονία που σε πιάνει όταν ακούς Γκάλαξι FM για πάνω από δυο ώρες. Πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα στις εθνικές οδούς οφείλονται σε γκαλαξίλα.
Γουστέλλειψη, η
Η επιστημονικά ανεξήγητη πάθηση από την οποία υποφέρουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας κατά την οποία νομίζουν ότι το λαχανί συνδυάζεται επιτυχώς με το κόκκινο της φωτιάς ή, εδώ που τα λέμε, με οποιοδήποτε άλλο χρώμα.
Δεγράφειλοι, οι
Ο στόλος των στυλό που φυλάμε στη μολυβοθήκη μας, παρότι έχουν πάψει από καιρό να δουλεύουν. Έχει παρατηρηθεί πως κάθε φορά που πρέπει να γράψουμε στα γρήγορα κάποιο τηλέφωνο ή μια άλλη πληροφορία, πιάνουμε δεγράφειλο και τσαντιζόμαστε, οπότε μας έρχεται να τους πετάξουμε. Παραδόξως όμως, δεν τους πετάμε αλλά τους ξανατοποθετούμε στη θέση τους.
Δολιοκλωστή, η
Ύπουλη κλωστούλα που κρέμεται από κάποιο είδος ρουχισμού και που μόλις τραβάς για να την κόψεις, καταλήγεις να ξηλώσεις το μισό ρούχο.
Επισκεπτολογίες, οι
Οι δικαιολογίες που εκφράζουμε για το χάος που επικρατεί σπίτι μας σε επισκέπτη προτού προλάβει εκείνος να πει τίποτα. "Συγγνώμη για το χάος που βλέπεις αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω", είπε ο Πέτρος χωρίς καμιά πειστικότητα.
Ζαρχίδης, ο
Αυτός που κουνά τα ζάρια για 3 λεπτά, τα φυσά, τα ευλογεί, τους κάνει τρισάγιο κα. εκνευρίζοντας μέχρι φόνου ή αυτοκτονίας τους συμπαίκτες του. [ουσ.] Ζαρχιδιά:"Αν είναι ν' αρχίσεις τις συνηθισμένες ζαρχιδιές σου, θα παίξω με το Μπάμπη", προειδοποίησε ο Μήτσος το φίλο του στο καφενείο.
Ημιαλεξιβρέχομαι, ρ. αμετάβ.
Μοιράζομαι με κάποιον την ίδια ομπρέλα, αφού υπάρχει μόνο μία, οπότε καταλήγουμε κι οι δύο να έχουμε από ένα βρεγμένο ώμο, αλλά γινόμαστε καλύτεροι φίλοι.
Ισορροπητήρι, το
Αυτό το κάτι (καπάκι μπύρας, πετρούλα, ξυλαράκι) που επιστρατεύουμε για να φέρουμε ένα τραπέζι που τραμπαλίζει στα ίσια του σε λαϊκά ταβερνάκια. "Θα μας φέρετε πρώτα λίγο νερό κι ένα ισορροπητήρι;"
Καμικαζέντομο, το
Έντομο, κυρίως μυγάκι, που έχει ταχθεί να αυτοκτονήσει μέσα στον καφέ σου ή στο κρασί σου και δε λέει να φύγει μέχρι να πέσει μέσα. Ορισμένα καμικαζέντομα έχουν ως σκοπό ζωής να εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου.
Κοτοχαρά, η
Η χαρά όταν σε γεύμα με κοτόπουλο σου δίνουν το κομμάτι που σου αρέσει. "Αχ! Τι κοτοχαρά, μου έπεσε το μπούτι!"
Κρετινερωτήσεις, οι
Ερωτήσεις με πασίδηλες απαντήσεις που συνηθίζουν να κάνουν οι δημοσιογράφοι σε δύσμοιρους πολίτες. Οι εν λόγω ερωτήσεις καταδεικνύουν περίτρανα ότι οι δημοσιογράφοι έχουν IQ φρυγανιάς. Πχ Σε κάποιον που μόλις έχει πέσει από τον έκτο όροφο: "Πονάτε"; Σε κάποιον που μόλις έχασε μάνα, πατέρα, τρία αδέρφια και το σκυλάκι του σε αυτοκινητιστικό: "Πώς αισθάνεστε";
Κτελοντούρι, το
Το είδος ελεεινής μουσικής που σε κρατά ξύπνιο σε νυχτερινά ταξίδια με τα ΚΤΕΛ. Το μεγαλύτερο μέρος της άγρυπνης νύχτας το περνάς αναρωτώμενος πώς είναι δυνατόν ο οδηγός να είναι στα ντουζένια του στις 4 η ώρα το πρωί.
Λακκουβάραθρα, τα
Λακκούβες γεμάτες νερό στους αθηναϊκούς δρόμους οι οποίες μπορεί και να αποτελούν πύλες εισόδου στα έγκατα του Άδη, οπότε καλό είναι να τις παρακάμπτετε και όχι να πατάτε μέσα τους.
Ματισκύψιμο, το
Η ανόητη, ανώφελη συνήθεια να σκύβουμε πέντε εκατοστά το κεφάλι όταν περνάμε μπροστά από άλλους θεατές σε σινεμά ή θέατρο ώστε να φτάσουμε στη θέση μας, λες και ο υπόλοιπος όγκος μας φάτσα φόρα δεν τους ενοχλεί.
Μελλοχρήσιμο, το
Αντικείμενο πασιφανώς άχρηστο το οποίο το φυλάω κάπου γιατί ίσως στο μέλλον φανεί χρήσιμο. Αποτελεί συμπαντικό κανόνα ότι τα μελλοχρήσιμα, όταν τελικά τα χρειαστούμε στο μέλλον, ποτέ δε θυμόμαστε πού τα έχουμε βάλει.
Μυξοδιαγνωστική, η
Το να φυσάς τη μύτη σου και μετά να κοιτάζεις το μαντήλι για να δεις τι εξήλθε, ίσως τελώντας υπό την πεποίθηση ότι κατ'αυτόν τον τρόπο θα διαγνώσεις τρομερά πράγματα για την υγεία σου ή θα αντικρίσεις κάτι πρωτόγνωρο.
Νερουρώ, ρ. αμετάβ.
Μου έρχεται να κάνω τσίσα μου όταν τρέχει η βρύση, ειδικά δε την ώρα που ξυρίζομαι.
Ξενογαμία, η
Το να πηδιέσαι με ξένους/ες σε νησιά της Ελλάδας το καλοκαίρι και να το ευχαριστιέσαι. Η ξενογαμία το χειμώνα δεν έχει την ίδια αίσθηση, εκτός εάν πρόκειται για συνέδριο στο Παρίσι ή τη Φρανκφούρτη.
Ξούρλο, το
Το κατώτερο ζωικό είδος "Χαζογκόμενους Ξάνθους-Ξάνθους", συγγενές με την αμοιβάδα, που απαντάται σε πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές και που αναπαράγεται σαν κουνέλι, δυστυχώς όμως δεν είναι εξίσου νόστιμο. Το κυνήγι του ζώου αυτού επιτρέπεται όλο το χρόνο επειδή ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί υπερβολικά και απειλεί την (πνευματική) καλλιέργεια του τόπου.
Ουραλπισία, η
Η κατάθλιψη κι απελπισία στην οποία περιέρχεται κανείς όταν για πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται η ανικανότητά του να επιλέξει την πιο γρήγορη ουρά σε σούπερ μάρκετ ή τράπεζες και την οποία επεκτείνει και σε άλλους τομείς της ζωής του (λ.χ. Εμένα κανείς δε μ'αγαπά, μια ζωή γκαντέμης κ.ο.κ.).
Πωλητεύω, ρ. μεταβ.
Εσφαλμένα θεωρώ πελάτη καταστήματος ως πωλητή, οπότε τον ρωτάω πού είναι η μαγιονέζα ή πόσο κάνει το μπλε κηροπήγιο κι εκείνος αγριοκοιτώντας μου λέει ότι δε δουλεύει εδώ. "Αχ συγνώμη, σας πωλήτευσα!"
Ραμπωτές, οι
Κομμωτές που έχουν το τακτ και την ευαισθησία του Ράμπο σε εξόρμηση στο Βιετνάμ και που σε κουρεύουν όπως θέλουν εκείνοι παρά τα δάκρυά σου. Οι Ραμπωτές αξίζουν να πάθουν ό,τι έπαθε η καριέρα του Σιλβέστερ Σταλόνε.
Ριαλόνειδος, το
Η άφατη, αβάσταχτη ντροπή αν δεις συγγενή σου, έως και τρίτου βαθμού σε ριάλιτι σόου.
Σκουπευκαιρία, η
Όταν, κατά το σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα, περνάω ένα κομμάτι χνούδι ή κλωστούλα τουλάχιστον δέκα φορές με τη σκούπα αλλά δεν το ρουφάει, οπότε τελικά σκύβω και το πιάνω, το εξετάζω και μετά το ξαναρίχνω χάμω για να δώσω άλλη μια ευκαιρία στη σκούπα να το πιάσει.
Σφουγγαροπερπατώ, ρ. αμετάβ.
Το γελοίο και εντελώς ανώφελο βάδισμα που υιοθετούν όσοι πρέπει να περάσουν πάνω από μια επιφάνεια που μόλις έχει σφουγγαριστεί, περπατώντας ελαφρώς στα νύχια. Ας σημειωθεί ότι σφουγγαροπερπατάμε μόνο αν είναι παρούσα η καθαρίστρια.
Τραπεζομαντηλοσκίστης, -στρια
Άνθρωπος που για εντελώς ανεξήγητους λόγους επιτίθεται μετά μανίας στα πλαστικά τραπεζομάντιλα εστιατορίων και τα κάνει χίλια κομμάτια ενόσω τρώει (συνήθως όμως προτού ξεκινήσει ή αφού τελειώσει).
Τσουρουφλάθομαι, ρ. αμετάβ.
Κάθομαι αμέριμνα και απερίσκεπτα σε πλαστικό κάθισμα αυτοκινήτου που ήταν παρκαρισμένο στις 3 η ώρα το μεσημέρι σε παραλία χωρίς σκιά.
Υδροτηλέφωνο, το
Τηλεφωνική συσκευή που είναι προγραμματισμένη να χτυπά δυο λεπτά αφότου μπεις να κάνεις μπάνιο. Το υδροτηλέφωνο είναι επίσης προγραμματισμένο να σταματήσει να χτυπά μόλις το σηκώσεις, ενώ στάζεις νερά παντού και κινδυνεύεις από πνευμονία.
Υπουλεγγίζω, ρ. μεταβ.
Προσπαθώ να προσεγγίσω κάποιον που με ενδιαφέρει ερωτικά σε πάρτυ ή άλλη κοινωνική περίσταση χωρίς όμως να αποκαλύψω το ενδιαφέρον μου και γίνω ρεζίλι σε περίπτωση που το ενδιαφέρον δεν είναι αμοιβαίο. "Η Λένα υπουλέγγιζε τον Τάσο όλο το βράδυ, αλλά το έκανε τόσο προσεκτικά που εκείνος δεν πήρε χαμπάρι κι έτσι τον κέρδισε μια ξέκωλη που του τα έριξε χύμα".
Φυσοτρώω, ρ. μεταβ.
Όταν από τη λαιμαργία μου προσπαθώ να φάω κάτι που ακόμα αχνίζει και το βάζω στο στόμα μου οπότε αναγκάζομαι να κρατάω το στόμα μου ανοιχτό και να φυσάω και να ξεφυσάω ελπίζοντας να δημιουργήσω ρεύματα αέρος που θα ψύξουν την άτιμη μπουκιά μου. Ενίοτε βγάζω και άναρθρους ήχους, οι πιο ηλίθιοι δε, κουνούν την παλάμη τους μπροστά απ' το στόμα, λες κι αυτό βοηθάει.
Χεστικός, -η, -ο
Οποιοδήποτε ανάγνωσμα (περιοδικό, εφημερίδα, βιβλίο, οι οδηγίες στη συσκευασία της χλωρίνης ή του σαμπουάν) που φυλάσσεται στην τουαλέτα προς χρήση κατά την ώρα της αφόδευσης. "Ο Φαίδων είχε ήδη διαβάσει όλα τα χεστικά, ακόμη και τα τασιενεργά συστατικά του Τάιντ, και μετάνιωσε που δεν είχε πάρει μαζί του την εφημερίδα".
Χορτάγχος, το
Το άγχος που σε κυριεύει την ώρα που τρως πραγματικά εξαίσια φαγητά μήπως χορτάσεις προτού προλάβεις να τα δοκιμάσεις όλα. "Μην χορταγχώνεσαι βρε Νεκτάριε, θα ξανάρθουμε!"
Ψευδοπτώματα, τα
Το είδος αθώων ψεμάτων που αναγκάζεσαι να πεις σε όποιον ζητά τη γνώμη σου για κάτι που φορά αλλά δεν μπορείς να του πεις στα ίσα ότι είναι άθλιο διότι δεν τον ξέρεις αρκετά καλά.
Ψυγγιές, οι
Οι φωνές του περιπτερά να κλείσεις το ψυγείο.
________________________________________________
Είδες τί λάθος κάνουμε όταν λέμε τους μαθηματικούς nerd? LOL
Το βρήκα εδώ και το παραθέτω ατόφιο

Συν τω ΠΡΕΖΑ Τν

Το κακό με την απαγόρευση είναι η ανάγκη να την αστυνομεύεις καθ' όλη της τη διάρκεια.

Σ' έναν χώρο τόσο μεγάλο, ρευστό και απρόσωπο όπως είναι η blogosphere οι ιδέες αναγκαστικά (και δυστυχώς ίσως για κάποιους) διακινούνται με την ταχύτητα και ευελιξία του φωτός. Είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρει κανείς να αστυνομεύσει αποτελεσματικά αυτή την οσμωτική διάδραση. Ο κύριος λόγος που η εμφάνιση και εδραίωση του διαδυκτίου θεωρείται κρίσιμη καμπή στην εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού είναι ότι το διαδίκτυο είναι φύσει φιλελεύθερο και ισότιμο.

Κάτω από αυτό ακριβώς το πρίσμα έχω να πω ότι:

Όλες οι γκόμενες που σκάνε σε παντός τύπου καλλιστεία είναι βλαμμένες τσουλίτσες με IQ κουνουπιού και κώλο ικανό να φιλοξενήσει τον μετροπόντικα.

Η " lifo free press" γαμιέται πάρα πολύ άσχημα.

Όποιος δεν γουστάρει να μας κλάσει μια μάντρα αρχίδια να καβλώνουμε.

_____________
Ο μή εννοών και απορών ας κοιτάξει εδώ

Η κακή μέρα απ' το πρωί φαίνεται




Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος και φαίνεται πως ούτε ο Brad Pitt με την Angelina Jolie μπόρεσαν να ξεγελάσουν τη μοίρα…

Η αφορμή για τις φήμες που έχουν κυκλοφορήσει δόθηκε στις 27 Απριλίου, όταν η Τζολί ταξίδεψε μόνη της στη Νέα Υόρκη για το δοκιμαστικό γύρισμα της ταινίας “A place in time” στην οποία θα κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.

Η ίδια πάντως δε φάνηκε να στεναχωριέται ιδιαίτερα αφού πέρασε τη νύχτα της φλερτάροντας με γοητευτικούς άντρες. Ανάμεσά τους και ο ηθοποιός Olivier Martinez. Την ίδια ώρα, ο Brad Pitt έκανε μπέιμπι σίτινγκ στα παιδιά τους.

«Οσο η Angie ήταν μακριά από τον Brad ένιωθε πως ένα τεράστιο βάρος έφυγε από τους ώμους της. Μου είπε πως ανυπομονεί να νιώσει αυτή την ελευθερία ξανά» δήλωσε στενός φίλος της Jolie.

Η διάσημη ηθοποιός δείχνει αποφασισμένη να δώσει τέλος στη σχέση της με τον Brad Pitt καθώς πρόσφατα εξομολογήθηκε σε φίλο της «Εχει τελειώσει. Δεν ήταν γραφτό».

Το ζευγάρι πιθανότατα περνάει τις τελευταίες του στιγμές στην Πράγα, όπου βρίσκονται αυτή την περίοδο και πλέον δύο είναι τα πιο σημαντικά ερωτήματα.
1) Ποιος θα αναλάβει την κηδεμονία των παιδιών και ειδικά της κόρης τους Shiloh;
και 2) πώς θα αντιδράσει η Τζένιφερ Ανιστον;

Ηρώ Νικολετοπούλου

http://news.contra.gr/Lifestyle/USA/152123.html

________________________________
Δεν ήταν, βέβαια, γραφτό να πάει καλά η μέρα μου φάνηκε απ΄το πρωί με το καρεκλοπόδαρο- αλλά τέτοια σφαλιάρα δεν την περίμενα! Γυρνώντας ατημέλητη στην blogosphere βρίσκω και το καταραμένο ποστ της colpocoquette για την παραπάνω είδηση. Ε, δεν μπορώ άλλο! Αναλύομαι σε λυγμούς και τρέμω σύγκορμη! Αυτό ήταν. Τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο...

Κακή Ψυχρή κι Ανάποδη




6:15. Μάλιστα.
Για ακόμη μια φορά μας καταϋποχρέωσες Γη του Σκότους

Saturday 5 May 2007

Lock out



Δικιά σου η πόρτα και να τρως πόρτα?
Γαμώ τα κλειδιά μου γαμώ!!!!

Coolio!!!

Δώδεκα σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι στην γκαλερί Belgravia του Λονδίνου

Eurokinissi
Έργο του Παύλου Σάμιου που θα παρουσιαστεί στο Λονδίνο
Λονδίνο

Δώδεκα καταξιωμένοι σύγχρονοι ζωγράφοι μεταφέρουν την ελληνική ζωγραφική στην καρδιά του Λονδίνου, στην γκαλερί Belgravia, 45 Albemarle Street, της περιοχής του Mayfair, από τις 10 ως τις 31 Μαΐου.

Στην έκθεση, η οποία αποτελεί σημαντικό εικαστικό γεγονός, συμμετέχουν καταξιωμένοι Έλληνες καλλιτέχνες, οι οποίοι από τη δεκαετία του '80 έχουν κάνει σαφές με το έργο τους το προσωπικό τους ύφος. Με αυτή την προσπάθεια συμβάλλουν στο άνοιγμα των οριζόντων της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό και στην καθιέρωσή της σε μια μεγαλούπολη της τέχνης.

Οι ζωγράφοι που εκθέτουν τα έργα τους στην Belgravia είναι οι Δάφνη Αγγελίδου, Χρύσα Βεργή, Αλέξης Βαρούκας, Εριέττα Βορδώνη, Κωστής Γεωργίου, Γιώργος Γκολφίνος, Στέφανος Δασκαλάκης, Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Παύλος Σάμιος, Μαρία Φιλοπούλου, Μανώλης Χάρος. Περίπου η ίδια ομάδα, ενισχυμένη ακόμα περισσότερο αυτή τη φορά με νέες συμμετοχές, είχε παρουσιάσει δουλειά της το 2004 στη Φλόριντα και το 2006 στη Νέα Υόρκη κάτω από το χαρακτηριστικό τίλο «Reflections I & II».

Η γκαλερί Belgravia παρουσίασε πρόσφατα παρόμοια έκθεση της σύγχρονης ρωσικής τέχνης με μεγάλη επιτυχία. Πέρα από ατομικές και ομαδικές εκθέσεις η γκαλερί Belgravia παρουσιάζει αποκλειστικά τα έργα του Μαντέλα και του πρίγκιπα Καρόλου, τα έσοδα από τις εκθέσεις των οποίων διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Διαθέτει σημαντικά χαρακτικά και άλλα έργα διάσημων μοντέρνων ζωγράφων, όπως Πικάσο, Μπρακ, Ματίς, Ουόρχολ κ.ά.

Εμπνευστής και επιμελητής της ομαδικής αυτής έκθεσης στο Λονδίνο είναι ο συλλέκτης Γιώργος Σταθόπουλος, που οργάνωσε την πολύ πετυχημένη έκθεση τον Απρίλιο του 2006 στη Νέα Υόρκη στο εικαστικό κέντρο The National Arts Club, καθώς και τη σημαντική ομαδική έκθεση της Φλόριντα το 2004.

Η ομαδική έκθεση στο Λονδίνο είναι η πρώτη της ομάδας στην Ευρώπη.

Στα εγκαίνια, στις 10 Μαΐου, αναμένεται να παρευρεθούν σημαντικοί φιλότεχνοι τόσο από το αγγλικό όσο και από το ελληνικό κοινό του Λονδίνου, καθώς και θαυμαστές της σύγχρονης ελληνικής τέχνης από χώρες όπως ΗΠΑ, Βέλγιο, Ολλανδία και Ιταλία. Ειδικότερα, η έκθεση στοχεύει στην προσέλκυση των Ευρωπαίων φιλότεχνων, οι οποίοι τιμούν την ελληνική τέχνη και την στηρίζουν όταν εκείνη ανοίγει τα φτερά της στο εξωτερικό. Αναμένεται ότι και η έκθεση στο Λονδίνο θα προσφέρει σημαντική προβολή της ελληνικής ζωγραφικής.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=799661&lngDtrID=253

X Λάσκαρης

Λαϊκό ζευγάρι
Μπορεί να λέγεται Ολυμπία
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να 'ναι χοντρή
και ν' αγοράζει βερεσέ απ' το περίπτερο,
να μασουλάει τσίχλα
και να τραγουδάει.
Κι αυτός μπορεί να λέγεται Αποστόλης
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να 'χει συνήθειες λαϊκές,
να πίνει
και να κάνει μεθυσμένος έρωτα -
κι όμως εσύ ο ανώτερος
να τους ζηλεύεις.

Decadent? Moi? .....Fuck Oooooff!


Κώστας Ιωαννίδης

Μικρή κοινωνία Μικρών


Α, ρε ζωή πως
τά ΄φερες και καταντήσαμε έτσι,
γεμίσαμε δημιουργούς, ραδιούργους και πανούργους
και μάστορες που χτίζουνε μια τρύπα στο κενό,
διδάσκοντας ματαιόδοξα κιτάπια στους καινούργιους.

Οι μέντορες πληθύνανε και φίδια μας πετούν,
η
γλώσσα δηλητήριο με φλέγμα ποτισμένη.
Ειδήμονες και κρίνοντες επί παντός καιρού,
βουτήξανε στη θάλασσα που κλαίει μολυσμένη.

Για λέγε μίζερε σωστέ θα βρούμε την Ακτή;
Από μια γυάλα μας κοιτάς γιομάτη από καθρέφτες.
Βαθιά μας μέσα κρύβεται περίεργο παιδί,
μα εσύ στον κάλαθο πετάς ξεθωριασμένους ψεύτες

Μαλάκες είμαστε κι εμείς που γέρνουμε στη λόξα.
Πονάς θλιμμένε στο βωμό καθάριου ουρανού;
Οι πίθηκοι με κούτσουρα μας πήδηξαν και τόξα
και βιασμένοι ψάχνουμε την άκρη του αλλού.

Ποτέ δε συμπαθήσαμε τα μάτια τα γατίσια,
η νύχτα θέλει χρώματα μιας άλλης εποχής,
τα όνειρά μας βρίσκουμε μονάχα στα χασίσια.
Εσείς την πόρτα, τελευταίοι, θα κλείσετε ή εμείς;

Friday 4 May 2007

Πρέπει ν' αλλάξω δουλειά μάλλον...

Μια μερα μετα και ο ταγμενος παραδεισος για καποιες κοπελες εγινε πλεον πραγματικοτητα.
Μια μερα μετα και οι πιο σαυρες θα επιστρεψουν ξανα στο σπιτι τους
με κατευασμενα τα αφτια και πονεμενα τα γεννητικα τους οργανα.
Ο κοσμος της ομορφιας και της show biz θελει θυσιες.
Θελει να εκπορνευεσαι.
Να πουλας το κορμι και τη ψυχη σου στο διαβολο
μεχρι εκεινος να την αγορασει.
Πρεπει να εισαι ετοιμος να παιξεις...Να κανεις ολα τα χατιρια.
Οταν μαλιστα θελησεις να εμπορευματοποιησεις το μεγιστο δωρο που ονομαζεται ομορφια τοτε την πατησες.
Ο κωλος σου θα ποναει για μερες
και "ολο σου το ειναι" θα εχει γεμισει
με σκατα και ζεστα κατουρα απο τους διαφορους μανατζερ.
Πρεπει να πιεις σπερμα και να γλυψεις γερασμενες κλειτοριδες...
Ετσι ειναι τα πραγματα τσιφτη μου.Και οποιος μπορει να αποδειξει το αντιθετο ας το κανει...

ΠΡΕΖΑ TV
4-5-2007
http://prezatv.blogspot.com/

Thursday 3 May 2007

Κριτήριο

Δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς "υπέροχο" ένα σκήνωμα. Ακόμη και στην πιο όμορφή του έκφανση, και στο πιο καλλίτεχνό του πορτραίτο δεν παύει να είναι μόνο ένα βρωμερό ψοφίμι.

Η τέχνη που αφορά το σάπιο, το τραυματισμένο, το επώδυνο δεν είναι όμορφη. Στην καλύτερη είναι ένα καθυσηχαστικό ψέμα (ίσως αυτό να είναι το αίτιο μιας αντιληφθείσας ομορφιάς).

Μια καθησυχαστική καλοσχηματισμένη εικόνα του βούρκου που μας θυμίζει ότι η ευαισθησία δεν έχει εξαφανιστεί από τον κόσμο, ότι καλώς είμαστε βολεμένοι στη ζωούλα μας έξω από τα άσχημα που βλέπουμε στο εν λόγω έργο κι ότι εφ' όσον ό καλλιτέχνης έχει επιληφθεί του θέματος εμείς δεν χρειάζεται ν'ασχολούμαστε. Κι εδώ ήδη που είμαστε και κοιτάμε το πόνημα αρκεί.

Ένα ψέμα που μας κάνει να νιώθουμε αρκετοί, κι εμείς τ' ονομάζουμε όμορφο για να διαφυλλάξουμε το πολύ και το υπέρ μας.

Όλη η τέχνη είναι τα σάπια ψοφίμια του ενός και του άλλου. Ας είναι βάρβαρη, ευχάριστη, αισθαντική, έστω αφασική που λέει κι ο Χουλιαράς. Αλλά για όνομα του θεού, ας μην πιανόμαστε μαλάκες και τη λέμε υπέροχη!

Wednesday 2 May 2007

χαχα


Ενήλικη moi? ....ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν κάνει!

Δεν ξεχνώ

Ο Βύρων Πολύδωρας αναφέρθηκε στον Ι. Δημητράκη, αποκαλώντας τον «ληστή του κοινού ποινικού δικαίου για τον οποίο γράφουν οι αναρχικοί στο Indymedia». Ο Δημητράκης απάντησε με την παρακάτω επιστολή:

«Αναφορικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Βύρων Πολύδωρα, σε συνέντευξη τύπου, που έδωσε σε δημοσιογράφους, σχετικά με ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν από αναρχικούς ως ένδειξη αλληλεγγύης στους άδικα προφυλακισμένους συντρόφους τους, κάνοντας λόγο, κάποια στιγμή, κατά τη διάρκειά της, για κάποιον ‘Δημητράκη, έναν ληστή του κοινού ποινικού δικαίου, που γράφουν οι αναρχικοί γι΄αυτόν στο Indymedia’, έχω να δηλώσω τα εξής:
Εγώ καταληστεύω καθημερινά τον πολίτη αυτής της χώρας και του αλαφρύνω το πορτοφόλι του κατά τη διάρκεια των συναλλαγών του με την εφορία, το δήμο, την τράπεζα, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, το super market και τη λαϊκή αγορά.
Εγώ τον φέρνω κάθε τέλος του μήνα σε απόγνωση, όταν συνειδητοποιεί ότι δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Εγώ τον αναγκάζω να δουλεύει εξαντλητικά ωράρια (αρκετές φορές και ανασφάλιστος) αφήνοντάς του χρόνο μόνο για να κοιμηθεί.
Εγώ καταπατώ βασικά εργασιακά του δικαιώματα, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα και τον υποχρεώνω να εργάζεται ακόμα και τα Σαββατοκύριακα.
Εγώ επιδεικνύω πυγμή και αδιαλλαξία, τον ξυλοκοπώ και τον πνίγω με δακρυγόνα όταν απεργεί και διαδηλώνει.
Εγώ δείχνω ασέβεια προς τα γηρατειά, δίνοντας ψίχουλα για να επιβιώσουν, ‘χαρίζοντάς’ τους χρόνια ανέχειας, ντροπής και εξευτελισμού.
Εγώ οργάνωσα την απάτη με το χρηματιστήριο και αφαίμαξα τις οικονομίες χιλιάδων οικογενειών.
Εγώ και οι οικονομικοί φορείς μου, τους παρότρυνα να επενδύσουν σ΄αυτό, διαφημίζοντας εκείνα τα περίφημα μετοχοδάνεια.
Εγώ έχω οδηγήσει αρκετό κόσμο στην οικονομική καταστροφή και άλλους στην αυτοκτονία.
Εγώ ασκώ διαρκώς τρομοκρατία, απολύοντας εργάτες μετά από 15 και 20 χρόνια απασχόλησης, πετώντας τους στο αδηφάγο τέρας της ανεργίας, ενώ ταυτόχρονα κρατώ τους υπόλοιπους καθηλωμένους, κρατώντας πάνω από το κεφάλι τους τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης.
Εγώ σκοτώνω τους εργάτες από ‘αμέλεια’ σε εργοστάσια, πλοία, οικοδομές, στα ολυμπιακά έργα, και σε ατυχήματα για κάθε είδους έργα ‘υποδομής και ανάπτυξης’.
Εγώ μπαίνω εμπόδιο στα όνειρα των νέων και τους αφήνω με τη γνώση του ανικανοποίητου.
Εγώ τους σπρώχνω στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση.
Εγώ τους στερώ μια καλή και ποιοτική μόρφωση, ώστε να έχουν τα κατάλληλα εφόδια στον αγώνα της ζωής.
Εγώ δέρνω αλύπητα εργάτες, συνταξιούχους, μαθητές, μετανάστες και φοιτητές.
Εγώ βιάζω, μέσα ή έξω, από αστυνομικά τμήματα αλλοδαπές γυναίκες.
Εγώ καλύπτω κυκλώματα εκβιαστών, διακίνησης ναρκωτικών και σωματεμπορίας ή ενίοτε αναλαμβάνω και ο ίδιος δράση.
Εγώ έχω μουρλάνει τους οδηγούς αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών σε χρηματικά πρόστιμα, με τη δικαιολογία της οδηγικής τους ασφάλειας.
Εγώ δε φτιάχνω σωστούς και ασφαλείς δρόμους και χάνονται άδικα εκατοντάδες ψυχές στην άσφαλτο.
Εγώ κουβαλάω πάντα όπλο και λόγω του νευρικού μου συστήματος, έχω σκοτώσει νέα παιδιά ή τα έχω αφήσει ανάπηρα, εξαιτίας ‘τυχαίων’ εκπυρσοκροτήσεων, αφήνοντας πίσω μόνο πόνο, δυστυχία και αγανάκτηση.
Εγώ είμαι η περίφημη ζαρντινιέρα, που, ενώ περπατούσα ανέμελη, έπεσε πάνω μου ο Κύπριος φοιτητής.
Εγώ απήγαγα τους Πακιστανούς στα πλαίσια της διατήρησης της εθνικής ασφάλειας.
Εγώ έχω κάνει τους τοίχους στα δωμάτια της Βαλαωρίτου και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας να ματώσουν από τις απελπισμένες κραυγές πόνου κι αγωνίας πλήθους αγνώστων ανθρώπων απ’ τα βασανιστήρια που, σαν ανδρείκελο, εφαρμόζω επειδή βαριέμαι να βρω αποδείξεις για να στοιχειοθετήσω μια υπόθεση και προτιμώ να ‘εκμαιεύσω’ κάποια πιθανή ομολογία.
Εγώ τους παραπέμπω με κατασκευασμένες κατηγορίες και διατάσσονται σωρηδόν οι προφυλακίσεις.
Εγώ καταδικάζω, όπως υποστηρίζουν και πολλοί δικηγόροι, τις άδικες και βαριές ποινές στους κατηγορούμενους.
Εγώ έχω τους κρατούμενους έγκλειστους κάτω από άθλιες συνθήκες σε εγκαταστάσεις που μόνο κατ΄επίφαση μπορούν να ονομαστούν σωφρονιστικά καταστήματα.
Εγώ επέδειξα αμέλεια και αργοπορία στην τέλεση των καθηκόντων μου, με αποτέλεσμα να καούν τέσσερεις ΑΝΘΡΩΠΟΙ σε κελί 80 της πτέρυγας Α’ του Κορυδαλλού.
Εγώ υποκινώ και ενθαρρύνω τη διαφθορά και τη ρεμούλα σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του δημοσίου βίου.
Εγώ είμαι, τέλος, η ρίζα του κακού, η τερατογέννεση, η αιτία για την παρακμή της κοινωνίας.

Όμως εγώ, όπως είπατε κι ο ίδιος, δεν είμαι τίποτα άλλο, παρά ένας ΚΟΙΝΟΣ ληστής του ΚΟΙΝΟΥ ποινικού δικαίου. Εγώ κι οι όμοιοί μου και μαζί με τους όμορους κύκλους στους οποίους ανήκω, είμαστε υπεύθυνοι για όλα τα παραπάνω, αλλά πριν κλείσω αυτή την ανάληψη ευθυνών, θα ήθελα να σας κάνω δύο μόνο ερωτήσεις:

Εν πάση περιπτώσει, ΕΣΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΤΕ και τι πράττετε ΕΣΕΙΣ και οι όμοιοί σας, ώστε κάποια στιγμή το άτομο και η κοινωνία κατ΄επέκταση, ν’ αποτινάξουν από πάνω τους όλα αυτά τα δεινά κι αυτούς που τα προκαλούν;

Ι. Δημητράκης, από τις Δικαστικές Φυλακές Νεάπολης 20-12-2006»
_____________
Thanks motorcycle boy! Good point well made!

Τί να τα κάνεις τα ποιήματα;




Στον κήπο μου πριν πέντε λεπτά...

Tuesday 1 May 2007

1η Μαίου




"Καλή Πρωτομαγιά" λέει...
Κακομοίρα Ρόζα, που θά 'χεις φτάσει να τρέμεις σύγκορμη στον τάφο σου!
Χαρούμενη απεργία ξανάκουσες να εύχονται;

Περί τηλεφωνημάτων το ανάγνωσμα...


Όταν θέλω εσύ δε θες,
μα όταν εσύ θελεις θέλω.
Να! κι εγώ τωρα δε θελω
για να θέλεις όταν θέλω!

Καλή η πρωτοκαθεδρία της κτήσης στο μπαλάκι αλλά να έχουμε και λίγο την αίσθηση...

LOL

Τάκης : Άλλο το «Με ενδιαφέρει» φίλε μου και άλλο το «Με αφορά»

Σάκης : Και ποια η διαφορά;

Τάκης : Στο πρώτο είμαι θεατής στο δεύτερο έχω ρόλο.

Σάκης : Η πολιτική σε «ενδιαφέρει» ή σε «αφορά»;

Τάκης : Όταν η πολιτική ένδεια-φέρει δεν με αφορά

Σάκης : Άλλο;

Τάκης : Που με ενδιαφέρει αλλά δεν με αφορά;

Σάκης : Ναι.

Τάκης : Η σχέση σου με την γυναίκα μου.

για τα ποιήματα

Τα ποιήματα στο δρόμο
Ν, Χουλιαράς
Από το "τα ποιήματα στο δρόμο", Η Λέξη 147, 9ος-10ος 1998.

Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια ―όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων.
Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων: αυτά που τ’ αγνοούν οι κριτικοί κι οι εκπαιδευτικοί του Μωραΐτη· που τα χτυπούν συχνά οι μεθυσμένοι οδηγοί και τα αφήνουν αβοήθητα στο δρόμο. Και τα ποιήματα-παιδάκια, όμως αγαπώ· αυτά που ενώ δεν έχουν μάθει ακόμη την αλφάβητο, μπορούν εντούτοις, με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο.
Μ’ αρέσουν, πάλι, τα απελπισμένα κι όμως χαμογελαστά: τα ποιήματα-συνένοχοι· εκείνα που σου κλείνουνε με νόημα το μάτι. Που δεν σου πιάνουν την κουβέντα, δεν σ’ απασχολούν μα συνεχίζουνε το δρόμο τους αδιάφορα: τα ποιήματα-«δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτε»· αυτά που χαιρετούν μόνο και φεύγουν, όπως μ’ αρέσουνε και τ’ άλλα, τα χαρούμενα, που προτιμούνε τα παιχνίδια απ’ το μάθημα καθώς και τα ποιήματα-παππούδες, γιατί ενώ γνωρίζουνε καλά το μάταιο της ζωής εντούτοις θέλουν να το ζήσουν.
Δεν αγαπώ καθόλου τα ποιήματα-γεροντοκόρες που συγυρίζουν, όλη μέρα, τα δωμάτια με τις λέξεις, ούτε και τα ποιήματα-ταγιέρ, τα καθωσπρέπει. Δεν αντέχω και τα ψωνάκια: τα ποιήματα με τα πολλά αποσιωπητικά ούτε και τ’ άλλα που θεωρούν τη φύση μάνα τους κι όλο τη νοσταλγούν χωμένα πίσω απ’ τα γραφεία.
Σιχαίνομαι αυτά που ονομάζονται συμβολικά, τα ποιήματα με μήνυμα, τα λεξιλάγνα και τ’ αφασικά· τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ. Ούτε και τις συνθέσεις τις μεγάλες αγαπώ: τα ποιήματα-Μπεν Χουρ, αυτούς τους λεκτικούς χειμάρρους που ’ναι γραμμένοι κυρίως για τους κριτικούς κι ας παριστάνουν τους ινστρούχτορες που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου.
Από την άλλη δεν μπορώ και τα διστακτικά: τα ποιήματα-σαντάλια με καλτσάκι ούτε και τα ποιήματα-στρατιωτικό αμπέχωνο και δήθεν Τσε Γκεβάρα, μεσημέρι στη «Λυκόβρυση».
Δεν μου αρέσουν τα σοφά που ’ναι γραμμένα από νέους ούτε και τα νεανικά που τα ’χουν γράψει γέροι. Μου γυρίζουν τ’ άντερα τα δήθεν οικολογικά, τα ερωτικά-«καϊμάκι με πολύ σιρόπι» καθώς κι εκείνα που εκλιπαρούν τη γνώμη του αναγνώστη.
Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο.

Θ.Β.


Γκιζέλα Ντάλι: Εγώ πιστεύω ότι θάπρεπε να δείξουμε και λίγο στήθος περισσότερο
Θανάσης Βέγγος : Όσο πιο πολύ δείξουμε τόσο το καλύτερο
Γκιζέλα Ντάλι: Να δείξουμε και λίγο γάμπα παραπάνω
Θανάσης Βέγγος : Αχ. Εγώ λέω μιας και φτάσαμε ώς εδώ να δείξουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε να πάει στο διάολο
Γκιζέλα Ντάλι: Μήπως όμως είναι πολύ τολμηρό να δείχνω τόσα πολλά;
Θανάσης Βέγγος : Μα τι λές δείχνε, δείχνε! Αφου έτσι μούρχεται, ναρχίσω να δείχνω κι εγώ τώρα!
Γκιζέλα Ντάλι: Αυτή να τη βγάλουμε έτσι!
Θανάσης Βέγγος : Ένα έχω να σου πω. Φτου σου κοπελάρα μου!
Γκιζέλα Ντάλι:Το πουλάκι, πότε θα το δω το πουλάκι;
Θανάσης Βέγγος : Έτσι όπως πας θα το δεις και το πουλάκι.

_____________________________________________________

...κατάλαβες?

Vanity and other vices

Η μεγάλη ματαιοδοξία σε αντίθεση προς τη μικρή,
που ζει από τις προσόδους του πυρετώδους πάρε-δώσε
στο Vanity Fair της καθημερινότητας, είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη
από τον έπαινο και την επιδοκιμασία· γι' αυτό και φαντάζει σαν μετριοφροσύνη.


Το κλέβω από τον Μίχο που το έκλεψε από τον Κουτσουρέλη.
Ωραίο πράγμα η ιντερνετοαλλαξοκωλιά...

Για τις ματαιοδοξίες διαφόρων ειδών δεν ξέρω. Εγώ είμαι ψωνισμένη. Έχω ένα βίτσιο και γράφω. Και θέλω να γράφω καλά. Μου το γαμάνε οι διάφοροι που έρχονται να μου πουν τις καλημερο-σπέρες τους και ξεχνάνε το νεογέννητό μου που με τόση λύσσα ξεπέταγα ώρες ατέλειωτες. Αυτό είναι το προσβλητικό. Όχι το τί λένε. Το με τί ασχολούνται. Λες και δεν έχει αλλού σοκάκια να πάνε να κάνουν τους δημοσιοσχεσίτες. Πρέπει ντε και σώνει πάνω στο αρτιγέννητο.

Δεν είναι μετριοφροσύνη το να μην απαντώ σε χαιρετούρες και επαίνους. Αφ' ενός, δε θέλω να σιχτιρίζω τον κόσμο. Αφ' ετέρου, αναρωτιέμαι πάρα πολύ για το ποιόν του κάθε σχολιαστή και για να μην κακοχαρακτηρίζω συνέχεια και φανεί η έπαρσή μου, βουλώνομαι.

Η δική μου ματαιοδοξία τουλάχιστον περιορίζεται στο σπίτι μου. Δεν παίρνει αμπάριζα τις γειτονιες...


Θάσος 2006




...να είμαστε μαζί και μην έχει βρέξει ακόμη. Όχι πολύ, ίσα να σου δείξω πώς γίνονται παράδεισοι όλοι οι τόποι...