Sunday 29 April 2007

Χωρίς Λόγια

Παρασκευή, Οκτώβριος 13, 2006

H ομορφιά τις λέξεις υποβάλλει

… Κι είναι του κορμιού σου η ποίηση
που τις λέξεις υποβάλλει…
Θ. Βολκώφ



Η ομορφιά τις λέξεις υποβάλλει·
ρυθμούς ξυπνά το μαντεμένο σώμα…
Και να, φλογίζεται ξανά το ατσάλι
της πένας και μιλά με λύκου στόμα.

Μία φορά σ’ αντίκρυσα, και φτάνει.
Όποιος με γνώρισε – θα καταλάβει.
Σιγή… Βρυχιέται πάλι το καπλάνι,
στίχο το στίχο ο Έρωτας ανάβει…



© Θεοδόσης Βολκώφ

www.http://theodosisvolkof.blogspot.com/

Κολλητηλίκια



Κατάλαβες φίλε μου;
Δηλαδή τί άλλο πρέπει να κάνει κανείς για να δείξει μή φιλική διάθεση;
Άντε να δουμεεεεε...

Μια καλή σφαλιάρια στη λογοδιάρρρροια

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ
Heinrich Heine σε μετάφραση Γ. Κεντρωτή, http://alonakitispoiisis.blogspot.com/.

Το γράμμα που μου έγραψες
δεν με γεμίζει πόνο·
για να μου πεις δεν μ’ αγαπάς
γέμισες έναν τόμο.

Καλογραμμένες και πυκνές
σελίδες θες σαράντα·
μα αντίο, άμα θες να πεις,
δυό λόγια λες σταράτα.
_________________________

Πές τα ρε μάστορα! Όχι κουβέντες χωρίς λόγο- μπουχτίσαμε φανφάρα!!!

Περί γήρατος ο λόγος



ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ
Κώστας Τριπολίτης

Έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η Ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η Ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

__________________________________________

O παππούκος της εικόνας ογδόντα ετών.

Fast Food Comie


Επαναστάτες
Γιάννης Ρίτσος

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Μπέμπελ και Μπουχάριν
τους στρίμωξα στο νου κουκκί - κουκκί.
Να με, λοιπόν, κατέκτησα την χάριν
να κρίνω με την διαλεκτική.

«Αχώριστος η θεωρία και η πράξη» -
συχνά σκοντάφτω στην εφαρμογή,
μα η κριτική μου πάντοτε είναι εν τάξει,
όλους κι όλα τα ελέγχει, τα εξηγεί.

Τις συγκεντρώσεις των προλεταρίων
απ’ το παράθυρο μου τις κοιτώ
ως να συγκινηθώ μέχρι δακρύων
και γράφω στίχους πλέον των 100.

Τη σκέψη αφήνω διάφανο μπαλόνι
στον άδειο ν’ ανεμίζεται ουρανό,
να βλέπω την εντύπωση που απλώνει
το χρώμα που αντιφέγγει στο κενό.

Τώρα το «Καπιτάλ» του Μαρξ κηρύττω,
μα αποφεύγω την κάθε συμπλοκή
γιατί, ξέρω, θανάσιμα θα πλήττω
αν κάποτε με βάλουν φυλακή.
___________________________________________________

Μάγκα Κάρλε, σε ξεπατίκωσα μεχρι τελευταίας ρανίδας κι εσένα και τον αδερφό Φρειδερίκο και τον εξάδελφο Μιχαήλ άμα λάχει! Δε σας ξεχνάω ποτέ. Μην κοιτάς που σας έχω παραπεταμένους τον περισσότερο καιρό. Σας τραβάω πότε-πότε να κάνετε τις αρκούδες που χορεύουν στις γιορτές. Τίμια πράγματα, πανηγυρτζίδικα, όπως πρέπουνε στη φύση μου.

Δεν σας χαλάει όμως... εδώ άλλοι σας θάψανε τελείως!

Εξ' άλλου τίποτε πέρ' απ'τ' όνειρό μου δε σας κάνει πιο μάγκες από τον Σμίθ και τον Ρικάρντο.
Δικό μου είναι τ' όνειρο ό, τι θέλω το κάνω! ....Ε;