Άμα μπλέξεις

Εδώ και δώδεκα ώρες ταλαιπωρούμαι από περίοδο άνευ πυρετού. Στην αρχή πίστεψα πως η μανούλα μου με κόλλησε αφού πάνω στη δική της ανάρρωση άρχισα να παρουσιάζω τα πρώτα συμπτώματα.

Πόνος στη μέση, νευράκια, άγχη, αναψοκοκκίνισμα που έφτανε στο 38.5.

Πήρα σερβιέτες, εισπνοές, βιταμίνες, Ponstan μα ακόμη....Τελευταία η περίοδος ξεκινά το πρωί από λιγάκι και το βραδάκι έχει φτάσει πολύ.

Χτες βράδυ,κουρασμένη από τη συνεχόμενη περίπτυξη, είπα να πάω τουαλέτα.

Το πόρισμα της χέστρας;...

"Στην ιατρική αυτό το χαρακτηρίζουμε "'εμμηνόρροια" και το θεωρούμε ως κάτι πολύ σοβαρό. Μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους-απαραίτητη λοιπόν η εισαγωγή ενός ταμπόν. Κοινώς,"σκάστα χοντρά,αν θες να μη στάζεις."

Κι από ιδιωτική ασφάλιση,εγώ γιοκ!...

Να κατουρήσω ήθελα η δύσμοιρη... Τέλος πάντων,η χέστρα είδε περιμετρικά και διεισδυτικά κι ύστερα με εξέτασε ενδελεχώς. Κάποια κομματάκια ανίχνευσε, τίποτε άλλο και με περισπούδαστο ύφος αποφάνθηκε:να πάω λέει στη μπανιέρα, να κάνω αφρόλουτρο και να βάλω σφουγγαράκι...αν δε βρω και με αυτά άκρη...."τη βαζελίνη σου και κώλο"-έτσι το 'πε ακριβώς.

"Και πώς το ξέρεις αν δεν έχεις πάθει ρήξη;...."άλλη θανατηφόρος ατάκα της. Φυσικά και δεν το ξέρω,όπως και δεν ήξερα πως έχω και χοντρού μου -μου το εντόπισε εν παρώδω του χρόνου-"δεν μπορεί,30 χρονών είσαι,κάποτε θα σ' ενοχλήσει,καλό είναι λοιπόν να έρθεις να το βγάλεις"....

(Δωρεάν η εξέταση,για όποιον ενδιαφέρεται...)

Έφυγα από την τουαλέτα αποκαρδιωμένη. Το βράδυ κοιμήθηκα στον καναπέ με πυτζάμες μην κολλήσει κι ο άντρας μου..."αιμόπτυση" ενώ το ηθικό μου ήταν για τα κλάματα.

Στη δουλειά οι συνάδελφοι καθημερινά με υποδέχονται με τη σταθερή ατάκα "πώς είσαι σήμερα,καλύτερα;" κι εγώ πάλι κουρασμένη από τα λόγια γνέφω αρνητικά...

Πήρα και τηλέφωνο στο γραφείο δευτεροβάθμιας εκπ/σης που ανήκω,να τους ζητήσω τη... χάρη να με εξαιρέσουν από την επιτήρηση των Πανελλαδικών-"αποκλείεται!!! "ανέκραξε εξαγριωμένη η καρεκλοκένταυρη διοικητικός,"ξέρετε τι τραβάμε από το πρωί;....Όλο τέτοια αιτήματα έχουμε".

"Να σας έρθω με τη σερβιέτα ανά χείρας να με πιστέψετε;"

'Όχι σας λέω,δε γίνεται!"

(Φταίω η μαλάκω που δε θέλω να πάρω πολυήμερη άδεια από το γιατρό ν' απαλλαχτώ κι από τις πανελλαδικές,να τινάξω και στον αέρα τις εξετάσεις του Γυμνασίου στο οποίο ανήκω....Άτιμο φιλότιμο!....)

Σήμερα λοιπόν,στο γυναικολόγο. Με ακροάστηκε -ακροαστικά εκεί ειδικά δε μου βρήκε....-αφού άκουσε το ιστορικό μου και αφού ειρωνεύτηκε τη χεστρούλα μου.

Η Γνωμάτευσή του;..."απλή περίοδος. Μέχρι το Σαββατοκύριακο δε θα έχετε τίποτε..."

Μα εγώ πού να συμμεριστώ την αισιοδοξία του;...Κι η ρήξις; Και ο κώλος μου που περιμένει πότε θά 'ρθει κι η σειρά του;....

Και το αναψοκοκκίνισμα που σα να έχει γίνει μόνιμος επισκέπτης τα απογεύματα;....Και το περισπούδαστο ύφος της χέστρας;.....

Μεθαύριο θα ξαναπάω στον γυναικολόγο μαζί με τα πειστήριά μου που ως τότε θα έχουν μαζευτεί αρκετά.

Ως τότε αναρωτιέμαι τι να κάνω:να ξεχάσω την "Αστροφεγγιά" με τον Πασπάτη και να ξανακοιμηθώ δίπλα στο μωρό μου ή να αρχίσω να μαζεύω κυλλοτάκια,καλτσούλες και πυτζάμες -κοινώς τα μπογαλάκια μου-κι όπου με βγάλει των....ιατρών ο καναπές;....