Vanity and other vices

Η μεγάλη ματαιοδοξία σε αντίθεση προς τη μικρή,
που ζει από τις προσόδους του πυρετώδους πάρε-δώσε
στο Vanity Fair της καθημερινότητας, είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη
από τον έπαινο και την επιδοκιμασία· γι' αυτό και φαντάζει σαν μετριοφροσύνη.

Το κλέβω από τον Μίχο που το έκλεψε από τον Κουτσουρέλη.
Ωραίο πράγμα η ιντερνετοαλλαξοκωλιά...

Για τις ματαιοδοξίες διαφόρων ειδών δεν ξέρω. Εγώ είμαι ψωνισμένη. Έχω ένα βίτσιο και γράφω. Και θέλω να γράφω καλά. Μου το γαμάνε οι διάφοροι που έρχονται να μου πουν τις καλημερο-σπέρες τους και ξεχνάνε το νεογέννητό μου που με τόση λύσσα ξεπέταγα ώρες ατέλειωτες. Αυτό είναι το προσβλητικό. Όχι το τί λένε. Το με τί ασχολούνται. Λες και δεν έχει αλλού σοκάκια να πάνε να κάνουν τους δημοσιοσχεσίτες. Πρέπει ντε και σώνει πάνω στο αρτιγέννητο.

Δεν είναι μετριοφροσύνη το να μην απαντώ σε χαιρετούρες και επαίνους. Αφ' ενός, δε θέλω να σιχτιρίζω τον κόσμο. Αφ' ετέρου, αναρωτιέμαι πάρα πολύ για το ποιόν του κάθε σχολιαστή και για να μην κακοχαρακτηρίζω συνέχεια και φανεί η έπαρσή μου, βουλώνομαι.

Η δική μου ματαιοδοξία τουλάχιστον περιορίζεται στο σπίτι μου. Δεν παίρνει αμπάριζα τις γειτονιες...